Zuid-Afrika, het wachtende land
Door: Lotte
30 Januari 2017 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Ik schrijf dit vanaf het barretje van ons appartement in hartje centrum terwijl Kaapstad zich langzaam in het donker hult. Het eerste verslag lijkt alweer weken geleden. TIjd vliegt voorbij en onze minuten zijn goed gevuld.
Het gaat goed met ons, genieten met volle teugen, en we laten jullie ook graag meegenieten. In woord en beeld:
Stellenbosch:
Zaterdagochtend al om 6.30 klaarwakker. En dat terwijl we momenteel kinderloos zijn. Direct de stoute wandelschoenen aangetrokken voor onze rit door Jonkershoek Nature Reserve. Ditmaal mochten we wel naar binnen. Wij vol adrealine omdat we vandaag slangen, baboons en andere wilde dieren gingen spotten. Het was een rit van ongeveer 12 km. Waarvan de eerste 2 kilometer de auto het nog leuk vond. Daarna kreeg hij een minderwaardigheidscomplex omdat hij geen 4x4 was. Heerlijke gravelwegen met hoop stenen, gaten en zelf een riviertje over de weg. Waarvan de bestuurster even heel hard moest slikken en dacht als de motor maar niet verzuipt. Ik voelde me bijna een deelnemer van het televisieprogramma De meest gevaarlijke wegen van de wereld. En dat terwijl er geen enkele diepe afgrond aan welke zijde dan ook verscheen.
Na een kilometertje of 6 verscheen daar dan het punt waar je geacht werd uit de auto te klimmen en te gaan hiken. En daar gingen we. Hoge bergschoenen en sokken tot aan de keel opgestroopt in verband met de slangen. En laten we dan het hoofdstuk wild maar direct afsluiten door te melden dat we naast 10 salamandertjes geen enkel ander dier hebben gespot. We werken graag aan verwachtingsmanagement naar jullie toe.
De hike was prachtig en goed te doen. En na 4 kilometer kwamen we aan bij de eerste, en tevens laatste, waterval. De andere waterpartij halen we helaas niet vanwege onze lunchdate in Stellenbosch.
Prachtig, sereen, indrukwekkend. Na een korte geniet en wow pauze gingen we weer 4 kilometer down. Zonder gehijg, gepuf of geklaag. Daarna weer de volgende 6 kilometer gegraveld en zonder noemenswaardige schade, wellicht wat steenslag op onze metallic lak, weer veilig het park kunnen verlaten.
Om 13.30 hadden we onze lunchafspraak bij Jardine. Maar daarvoor dachten we nog even heel kort een refund te verkrijgen voor ons niet gebruikte Stef Bos kaartje. Snel is dus een woord wat ze in Zuid-Afrika niet kennen. Ik kan er wel snel over schrijven. Drie telefoontjes, twee ticketmasters en een uur in tijd verder hadden we in ieder geval voor elkaar gekregen dat wij bewijs moesten leveren dat we niet daar waren waar we eigenlijk moesten zijn. Vervolgens dan maar in marstempo naar ons lunchrestaurant. Dat kan je wel aan twee goed getrainde Hollanders over laten.
Jardine is de nieuwe aanwinst van de chefkok van Jordan. De oplettende lezer herkent deze naam van de vorige blog.
We moesten natuurlijk ons schuldgevoel van de Franschhoekse burger op een goede manier wegpoetsen. En dat is gelukt. Heerlijk eten, verfijnd, prachtige smaakcombinaties en mooie wijn. Superlunch.
Het startpunt van deze reis is natuurlijk Stef Bos. Stef in het Oude Libertas onder de sterrenhemel van Stellenbosch. In de supermarkt nog gauw wat picknick benodigheden gehaald voordat we in goede mood, en ondergetekende nogal zenuwachtig, vertrokken voor de Avond der Avonden. Achter het theater ligt een picknickweide waar alle bezoekers hun avondmaal genieten. Complete inboedels worden hier naar toegesleept. Tafels, stoelen, huisraad. En eten en wijn, heel veel eten en wijn. Dan waren wij nog bescheiden met 1 flesje wijn en 28 stuks Sushi. Langzaam begon de zon achter de berg te zakken en kropen de wijzers richting 8 uur. Het tijdstip waarop we plaats mochten nemen op de eerste rij.
Uur U was aangebroken. Nu ging het dan toch echt beginnen. Later dan klokslag 20.15 kwam daar onze held. Stef Bos. En band. CAPSLOCK AAN> Wat een voorstelling. Wat een intimiteit. Wat een sfeer. Wat een locatie.
Terwijl Stef met zijn woorden het hart van een ieder die daar aanwezig was keer op keer veroverde, wandelde er een kakkerlak (volgens ondergetekende, maar niet volgens het getrainde oog van mijn man) rustig het podium op en neer en schenen de sterren helderer dan ooit. In het Afrikaans komen zijn liedjes nog meer tot zijn recht. En kloppen zijn woorden niet op het hart en hoofd, maar komen ze als een soort orkaan het lichaan binnen denderen. Een prachtige voorstelling over reizen, afscheid nemen van dierbaren, bruggen bouwen en durven te dromen en openstellen. Een van de meest mooie momenten was daar toen Stef aan de technicus vroeg om het toneellicht compleet uit te zetten. Toen was daar alleen zijn stem, de Stellenbosche sterrenhemel en 500 mensen betoverd en in stilte. Eigenlijk is dat gevoel niet te omschrijven. Dus ik sluit af met een .
Na afloop nog kort met Stef en zijn band een nazit gedaan en daarna vol emoties terug gereden naar ons appartement.
Kaap de Goede Hoop:
De volgende ochtend al om 08.15 uur bepakt en bezakt in de auto om Kaap de Goede Hoop te gaan ronden. Totaal andere omgeving met veel mooie vergezichten, stranden, golven en de nodige dieren. Na een aantal fotostops was onze eerste echte avontuur Boulders Beach. Lucas de parkingguard op het hart gedrukt om goed op de auto te letten terwijl wij pinguins gingen spotten.
Na wat klim- en klauterwerk over rotsen die daar al 540 miljoen jaar het leven aanschouwen zagen we onze eerste zwartwitte vrienden. Wat een beesten. Waggelend, liggend in de zon, niet bang voor een paar Nederlanders van respectievelijk 1.80m en 1.93m lang. Heel bijzonder om ze van 30 cm te zien en te bestuderen. Het water was iets te koud om samen met ze een duik te nemen. Maar even naast ze liggen op het witte zand was al een genot. De Afrikaanse familie die wacht hield bij een zeer kleine opening onder een rotsblok moest hard lachen toen wij bepakt en bezakt op onze knieen de terugreis aanvaardden.
Daarna door naar Cape of Good Hope Table Mountain National Park. Alwaar we netjes achteraan sloten in een lange rij om het natuurgebied in te mogen rijden. Totaal ander landschap weer. Steile kliffen, beetje desolaat gebied als je de honderden auto's wegdenkt. Onderweg een bammetje gesmeerd bij Rooikrans (uitzicht op False Bay) op een plek die geen enkele toerist aan deed. Bijna iedereen rijdt bijna gelijk door naar Kaap de Goede Hoop. Behalve de Afrikaners die van een goede braai houden. Die vaardigheid hebben we (nog niet) onder de knie, dus dan maar een boterham met kaas.
Bij Cape Point aangekomen bekroop ons direct het Assisi van het Kaapse Schiereiland gevoel. Dikke Duitsers in een touringcar met daarop een bordje Lebenslust. Nou onze levenlust vloog via de ogen zo de afgrond in. Horden Aziaten met tientallen camera's om de nek. Lange rijen bij de kabelbaan, de ticketbalie en het souvenirmekka inclusief foute t-shirts. Na een snelle blik, en natuurlijk een foto van het bordje van Cape Point, snel weer in de auto gestapt en vol gas een paar toeristen van hun sokken gereden. Sokken in sandalen is een no go, dus een paar minder op deze wereld is eigenlijk een opluchting.
Het prachtige rondje op het schiereiland in rustig tempo afgemaakt. Halverwege de rit werd onze Pascal nog bijna geschept door een iets hogere golf dan ingeschat, maar het enige leed was gelukkig natte slippers en een geschrokken gezicht. Foto's op aanvraag. Witte stranden, wit zand, prachtige polaroidmomenten en hier een daar een verdwaalde baboon. Hadden we eerder al bij Cape Point gezien toen een vrouwtje een verschrikte Duitser aanviel, maar nu waren ze meer in hun eigen leefomgeving. Als slagroom op het enorme dessert Chapman's Peak Drive gedaan. Met 20 kilometer per uur langs kronkelwegen met prachtige uitzichten over de Atlantische oceaan. Wat een trip weer.
Daarna op het gemak naar ons appartement in Kaapstad getuft. Behoefte aan wat rust na 8 uur onderweg.
Ons appartement is prachtig. Vlakbij Bree Street, midden in het centrum van Cape Town.
Na een lange douche begon de maag zich ook weer te melden. Dus wij vol goede moed op zoek naar een restaurant. Maar blijkbaar houden ze zich heel trouw aan de zondagsrust. Bijna niets open. Er waren meer City Security Guards, met enorme lange wapenstok, op straat dan open restaurants. Na een wandeling van ongeveer 8 kilometer door Long Street, Kloof straat en nog vele andere straten (bergop) eindelijk een restaurantje gevonden waar we de benen op tafel konden leggen, de maag konden geruststellen en wat alchohol naar binnen konden gieten. Eten was heerlijk met als hoogtepunt de Gemsbok Wellington van Pascal.
Daarna op het gemak teruggelopen richting hotel. Waar de ogen dichtvielen toen het oor het kussen raakte.
Kaapstad:
Na een lange nachtrust eerst de auto teruggebracht naar Bidvest Car Rental. De steenslag was geen enkel probleem en dus waren we weer aangewezen op onze voeten.
Kaapstad is een bijzondere stad. Lastig te vatten. Brede straten, hoop security officers en parkguards die driftig gebarend auto's een parkeerplaats toewijzen. Veel zwervers in vele gedaantes. Jong, oud, getekend door het leven en het slapen op straat. Je moet een beetje van beton zijn om al die vragende blikken te weerstaan. En dat blijft lastig. Omdat je weet dat het mensen zijn die het zwaar hebben en niet bewust voor zo'n bestaan gekozen hebben.
Binnen 1 kilometer Long Street al een arsenaal aan drugs aangeboden gekregen. Maar we houden het maar bij Zuid-Afrikaanse biertjes en glazen wijn. Ook hier werkt de zwarte mens en bivakkeert de blanke man op het terras of in restaurant. Weinig contact tussen de verschillende huidskleuren. Onze ober in het restaurant van de vorige avond gaf ook aan dat er veel discriminatie is tussen de verschillende donkere bevolkingsgroepen. Als je uit een ander land komt dan Zuid-Afrika, bijvoorbeeld Nigeria, dan heb je het zwaar. We krijgen sowieso het gevoel dat het leven hier wat zwaarder is. Althans financieel. De prachtige Afrikaanse glimlach is hier bijna overal te vinden. Mensen vinden het leuk om een praatje te maken en vragen standaard hoe het met je gaat. Als je je openstelt voor contact krijg je de meest mooie verhalen te horen.
Na een lange rij bij de MyCiti buscompagny waren we eindelijk de trotse bezitters van een Mover ov-chipkaart met saldo.
Direct uitgeprobeerd op buslijn 261 naar Biscuit Mill in Woodstock.
Een prima manier op de stad beter te leren kennen.
Biscuit Mill was tot nog niet zo lang geleden een wijk waar je als zijnde niet-local beter niet je gezicht kon laten zien. Nu in het een wijk in opkomst. Een beetje het Katendrecht van de Lage Landen. Allerlei kunstenaars proberen hier een bestaan op te bouwen. Leuk om te zien en ze serveren er prima ontbijtjes. Na een paar uur daar rond gesjouwd te hebben de bus weer gepakt. Nu richting Bo-Kaap. Een wijk met allerlei gekleurde huizen waar 90 % van de bewoners Moslim is. Een indrukwekkend wijkje waar een echt buurtgevoel heerst. Bo-Kaap was eerder een sloppenwijk. De enige plek waar moslims naartoe mochten. Om de sloppenwijk iets minder sloppenwijk te laten lijken, zijn de inwoners toen hun huizen gaan verven. En dat doen ze nog steeds na de Ramadan. Ben je blauw zat, dan verf je het toch gewoon rood. Een leuke wijk met een eigen identiteit binnen Kaapstad. Wederom vriendelijke bewoners die ook graag een praatje maken. Bij Monkey Biz bead project kan je dieren kopen die compleet met kraaltjes zijn gemaakt. Het is een programma dat mannen (zo'n 30-40) en vrouwen (zo'n 3-400) helpt om een inkomen te generen. Ze verkopen de dieren en van dat geld worden verzekeringen afgesloten, brillen gekocht en schoolgeld betaald. Het programma draait al 16 jaar. Voor een beetje dier van formaat zijn ze minimaal 6 weken aan het rijgen.
Tijdens onze wandeling door Bo-Kaap zagen we een dakloze man zitten die zijn laatste restje droge broodkruimels met zijn duivenfamilie aan het delen was. Hij groette ons vriendelijk en ik wilde graag een foto van hem maken. Mooie kop waarop te zien dat het leven hem getekend heeft. Maar een foto is leuk voor mijn plakboek, maar levert hem niets op. Behalve even gezien worden. Dus hebben we hem meegenomen naar de plaatselijke Indiase supermarkt. Daar werd hij niet bepaald met open armen ontvangen, het was meer een koude douche. Alleen het feit dat wij met getrokken portemonnee naast hem stonden, bespaarde hem een vernederende afgang. Daar voor een tientje een aantal basisboodschappen gedaan om hem de volgende paar dagen door te laten komen. De man was de bescheidenheid zelf. Hij kwam aan met een pot pindakaas, wat brood en een klein pakje melk. We hebben hem tien keer moeten zeggen dat het pak melk ook echt groter mocht zijn. Na een god bless you hebben we afscheid genomen. We realiseren ons dat het een druppel op de gloeiende plaats is. En dat hij over vier dagen weer honger krijgt. In onze wandelingen door Kaapstad worden we om de paar honderd meter aangesproken. Of we geld willen geven. Eten willen kopen. Honderden verhalen. De een nog schrijnender dan de ander. We sluiten onze ogen er niet voor. Maar kunnen niet iedereen helpen. Maar het gaat er wel om dat je ze menswaardig benadert. Ze ziet. En ook dat stukje meeneemt als je over Zuid-Afrika schrijft of vertelt. En af en toe voor een paar euro een warme maaltijd koopt zodat ze weer even verder kunnen.
De dag in Bo-Kaap afgesloten met een heerlijk maaltijd. Bobotie en Denning vleis. En nu zitten we weer op onze hotelkamer. Enorm veel indrukken. Zuid-Afrika is nog niet te vatten voor ons. Een bijzonder land, in vele opzichten. Maar we genieten enorm.
Morgen gaan we snorkelen met zeehonden. Atlantische oceaan, dus koud water. Maar we verheugen ons er enorm op. We gaan lekker bibberen met Seabert (kennen jullie het programma nog? We hebben net het liedje heel hard gezongen). En daarna opwarmen in botanische tuinen van Kirstenbosch.
Dag leuke mensen. We melden ons weer!
-
31 Januari 2017 - 08:57
Tilly:
Wauw weer zo'n heerlijk reisverslag. Heb een beetje het gevoel dat ik er zelf bij ben. Dank daarvoor. Liefs van ons.
-
01 Februari 2017 - 12:13
Joop:
Wat een mooie reis tot nu toe. Mooie foto's ook, die van Pascal die een pinguïn nadeed vond ik wel het leukst. En natuurlijk die van de natuur, wat een mooi land. Hoe is de sfeer daar, ten opzichte van blanke mensen? Heel goed dat jullie met de zwarte man zijn gaan winkelen. Een goed gevulde maag is meer waard dan een vriendelijk woord. Zal nu een cd opzetten van Stef Bos, de man maakt mooie muziek.
Hebben jullie wel een foto gemaakt van het bord met Franschhoek, zodat ik die aan het familiearchief kan toevoegen. Gisteren was de sterfdag van mijn vader, ik heb een kaarsje in het huisje van opoe Kee gebrand.
Geniet van jullie reis en take care.
XJ
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley